Dawidowicz był wnikliwie obserwowany przez skautów Borussii w ostatnich miesiącach, a na meczu biało-zielonych ze Śląskiem
Wrocław pojawił się nawet dyrektor sportowy BVB Michael Zorc. Zainteresowany 18-latkiem z Lechii jest również trener Juergenn Klopp, który
widzi w Dawidowiczu następcę Sebastiana Kehla.
Czy Dawidowicz powinien wykonać skok na tak głęboką wodę i po zakończeniu sezonu 2013/2014 zmienić polską ekstraklasę na Bundesligę?
ZA
Przejście do Borussii otwiera przed Dawidowiczem zupełnie inne perspektywy na rozwój kariery niż te, jakie 18-latek ma, grając w Lechii. Dawidowicz trafiłby do jednego z najlepszych obecnie zespołów w Europie i dostałby się pod skrzydła jednej z najbardziej charyzmatycznych postaci trenerskich. Klopp potrafi kształtować zawodników tak, że wznoszą się oni ponad swój dotychczasowy poziom, zarówno pod względem umiejętności, jak i przygotowania mentalnego. Borussia to drużyna nastawiona absolutnie na sukces i jest świetnym miejscem na to, by talent Dawidowicza został odpowiednio oszlifowany.
Po drugie, Dawidowicz w Borussii nie czułby się wyobcowany i pozostawiony samemu sobie. W drużynie z Dortmundu łatwiej byłoby mu wejść do drużyny i odnaleźć się w szatni, gdyż miałby do pomocy dwóch kolegów - Jakuba Błaszczykowskiego i Łukasza Piszczka (odejście Roberta Lewandowskiego jest już przesądzone). Na taki komfort nie mogli liczyć inni piłkarze, którzy w młodym wieku zdecydowali się na wyjazd za granicę i sobie nie poradzili.
Nie da się ukryć, że Dawidowicz skorzystałby także finansowo. Podpisanie kontraktu z wicemistrzem Niemiec i finalistą Ligi Mistrzów oznaczałoby dla pomocnika Lechii znaczący wzrost wynagrodzenia mocno ponad to, co zawodnik obecnie dostaje w Lechii. W dodatku Borussia to klub stabilny finansowo, więc wypłacana w euro solidna pensja wpływająca regularnie na konto to dla Dawidowicza mocna podstawa do tego, by zapewnić sobie komfortowe życie w przyszłości.
PRZECIW
Trzeba sobie powiedzieć szczerze. Szanse Dawidowicza na grę w pierwszym składzie Borussii są bardzo niewielkie. I to nawet, gdyby w drużynie nie było już Kehla. Realna perspektywa dla 18-latka to możliwość uczestniczenia w treningach i raczej siedzenie na ławce. W ten sposób Dawidowicz swojej kariery nie posunie za bardzo do przodu, a nawet ją cofnie. Wystarczy spojrzeć na przykład Rafała Wolskiego, który zawojował ekstraklasę w barwach Legii
Warszawa, a w Fiorentinie ma problemy ze znalezieniem miejsca w kadrze meczowej. Dawidowicz może podzielić zatem los innych piłkarzy, którzy chcąc regularnie grać, decydowali się na przejście do mniej renomowanych klubów lub nawet niższych lig. A stamtąd powrót na piłkarskie salony jest już bardzo trudny.
Istnieje ryzyko, że perspektywa przejścia do tak znakomitej drużyny może Dawidowiczowi lekko "namieszać" w głowie. Choć 18-latek wydaje się piłkarzem, który twardo stąpa po ziemi, to jednak ryzyko "sodówki" zawsze jest. O tym przekonał się chociażby były bramkarz Lechii Wojciech Pawłowski, który po transferze do Udinese stał się bardziej znany ze swoich medialnych popisów czy ze spektakularnej rezygnacji z występów w młodzieżowej reprezentacji Polski niż ze swoich występów na boisku.
Po trzecie zaś, wątpliwości może budzić to, czy Dawidowicz nie wyjeżdżałby do Dortmundu za wcześnie. Błaszczykowski do Borussii przechodził z tytułem mistrza Polski, podobnie Piszczek, który po drodze do BVB zaliczył jeszcze trzy sezony w Hertcie Berlin. Lewandowski zaś przed transferem do Bundesligi mógł się poszczycić wywalczeniem Pucharu Polski, mistrzostwa Polski, a także koroną króla strzelców. Cała trójka było już uformowana piłkarsko i miała możliwość gry w europejskich pucharach. Dawidowicz dopiero zaczyna swoją przygodę z ekstraklasą i przed nim jeszcze wiele nauki. Bez koniecznego przy zagranicznych transferach doświadczenia podbój Bundesligi może się piłkarzowi Lechii nie udać.