Lechia Gdańsk pół dekady od powrotu do ekstraklasy. Wybraliśmy najlepszą jedenastkę pięciolecia

Rozegrane mecze: 69. Gole: 1

Kiedy znajduje się w wysokiej formie ma niesamowity ciąg na bramkę rywala i jest jednym z najodważniej grających bocznych obrońców całej ekstraklasy. Nieco słabszy w defensywie, ale pod tym względem cały czas robi postępy. Od kiedy przyszedł do Lechii (przed sezonem 2010/11) zazwyczaj był pewniakiem do składu, choć miał też dwie "dziury", kiedy musiał grywać w zespole rezerw - najpierw za trenera Tomasza Kafarskiego, potem na początku kadencji Bogusława Kaczmarka.

Do tej pory strzelił w ekstraklasie tylko jedna bramkę, ale za to jaką!

Rozegrane mecze: 67. Gole: 5

Jeden z najlepszych transferów w historii gdańskiego klubu. Przez 3,5 roku gry w Lechii z anonimowego obrońcy rezerw Amiki Wronki, stał się reprezentantem Polski. Występował nie tylko na środku obrony, ale również na lewej stronie defensywy. Bardzo szybki, skoczny, dobrze czytający grę, w Lechii był również etatowym wykonawcą rzutów karnych. No i strzelcem bramki po jednej z najefektowniejszych akcji w wykonaniu zespołu ekstraklasy w ostatnich latach. Miała ona miejsce w meczu z Legią Warszawa.

Rozegrane mecze: 59. Gole: 3

W Lechii najpierw grał jako skrzydłowy, potem został przesunięty na lewą obronę. Praktycznie nigdy nie schodził poniżej równego, wysokiego poziomu i wydaje się, że klub pozbył się go zbyt pochopnie (w połowie sezonu 2010/11). Najpierw w ŁKS Łódź, a potem w Widzewie Łódź "Kaka" udowodnił, że mimo dość zaawansowanego wieku (w grudniu skończy 34 lata) wciąż potrafi grać na wysokim poziomie.

Jest strzelcem pierwszej po powrocie do ekstraklasy bramki na stadionie w Gdańsku - w meczu z Cracovią. Bardzo efektownej zresztą.

Rozegrane mecze: 107. Gole: 18

Moglibyśmy ustawić go na każdej pozycji w ofensywie, ale w naszej jedenastce zajmie miejsce na prawym skrzydle, gdzie grywał stosunkowo rzadko. "Wiśnia" zasłużył na miejsce w najlepszym zespole 5-lecia chociażby dlatego, że jest jedynym piłkarzem, który od momentu awansu do ekstraklasy do dziś wytrwał w Lechii! I obok Abdou Razacka Traore strzelił w tym czasie najwięcej goli. Szkoda tylko, że rozwój jego talentu hamowały kontuzje i piłkarz nie do końca spełnił pokładane w nim nadzieje. Z 18 bramek strzelonych w ekstraklasie, dwie zdobył w meczach derbowych z Arką. Przypominamy tą najbardziej pamiętną.

Rozegrane mecze: 125. Gole: 6

Wieloletni kapitan zespołu, jego lider na boisku i poza nim. Od momentu powrotu do ekstraklasy nikt nie rozegrał w biało-zielonych barwach tak dużej liczby spotkań. Jak sam stwierdził właśnie w Lechii osiągnął życiową formę, a jej apogeum przypadło na sezon 2010/11. Wówczas rządził i dzielił w środku pola, a dowodzony przez niego zespół był o krok od awansu do europejskich pucharów. Nigdy nie był łowcą goli, ale jak już trafiał do siatki to z reguły były to ładne bramki. Chociażby jak ta strzelona w meczu z Koroną Kielce.

Rozegrane mecze: 80. Gole: 7

Razem z Surmą stworzył w środku pola duet, który przeszczepił na gdański grunt tzw. krakowską piłkę. Szybka wymiana krótkich podań na małej przestrzeni - to był w pewnym momencie znak rozpoznawczy Lechii. A Nowak był w takiej grze mistrzem. Wyróżniał się wielką piłkarską inteligencją i niesamowitym zdrowiem. No i strzelał bardzo ładne bramki. Na przykład takie jak w meczu z Jagiellonią Białystok.

Rozegrane mecze: 8. Gole: 2

Ze wszystkich piłkarzy naszej jedenastki rozegrał w Lechii zdecydowanie najmniej meczów. Ale niemal w każdym z nich był wyróżniającą się postacią gdańskiego zespołu i walnie przyczynił się do utrzymania biało-zielonych w trudnym sezonie 2011/12. Szybki jak wiatr Kosecki właśnie w Lechii złapał - nomen omen - wiatr w żagle, który po kilku miesiącach zaprowadził go do reprezentacji Polski i zdobycia z Legią Warszawa podwójnej korony. A gdańscy kibice będą go pamiętać m.in. dzięki takim bramkom.

Rozegrane mecze: 64. Gole: 25

Co tu dużo mówić: autentyczna gwiazda ekstraklasy. Takich zawodników w ostatnich latach grało w polskiej lidze może trzech, może czterech. Traore dominował, zadziwiał, czarował, wprawiał kibiców w osłupienie. Własnych i tych przeciwnej drużyny również. No i strzelał dużo goli, wiele pięknych. Z tym jednym, niezapomnianym na czele - strzelonym w meczu z Lechem Poznań.